Nepali Lekh Rachana - Antim Patra

Tweet

This time we have "अन्तिम पत्र..." in our Lekhrachana segment snipped from our weekly magazine Saptahik.  Enjoy Reading and don't forget to leave your view about the story.

अहिले रातको ११ बजेको छ । गाउँघर सुनसान छ । कुनै घरमा बत्ती बलेको छैन । कुनै घरमा मानिसको आवाज छैन, सबैजना मस्त निद्रामा छन् तर म निदाउन सकेको छैन । निदाउनका लागि पल्टिएर आँखा बन्द गर्छु, आँखाभित्र तिम्रो तस्बिर झलझली नाच्छ । अनायासै आँखाबाट तिम्रो सम्झनामा आँसु बग्न थाल्छ अनि सिरानी छाम्छु आँसुले सिरानी लथ्रक्क भिजेको छ । फेरि सुत्नका लागि कोल्टे र्फकन्छु तर पनि मेरो आँखामा निद्रा आउँदैन केवल तिम्रो तस्बिर र तिम्रो सम्झना मात्र आइरहन्छ ।

रातभरि छट्पटाउँदा छट्पटाउँदै बिहानीपख भाले बस्दा अचानक आँखा उघि्रन्छन् र मझेरीमा निस्कन्छु अनि उदाएको सूर्य हेर्छु केवल तिमीलाई नै पाउँछु । तिम्रो त्यो मुहार, तिम्रो त्यो माया सम्भिmरहन्छु । खै तिमीलाई

कसरी भनूँ आजभोलि म तिम्रो यादमा टोलाइरहन्छु ।

केवल तिमी र्फकने आशामा देउरालीको चौतारीमा पर्खिरहन्छु । तिमी आउने दिन गन्दै औंलाहरू भाँचिरहन्छु । मलाई यो संसारमा एक्लो पारी तिमी अरू कसैको साथमा रमाइरहेकी हौली हैन ? तिमीले यदि मलाई छोड्नु नै थियो भने किन मीठा-मीठा सपना देखाई सँगै मर्ने सँगै बाँच्ने कसम खायौ ? म यही प्रश्नको उत्तरका लागि तिमीलाई पर्खिरहेछु ।

मलाई अब रहर छैन तिमीलाई मुटुमा सजाएर पलपल तिम्रो यादमा डुबिरहन तर के गर्नु तिमीसँग बिताएका पलहरू, तिमीले खाएका वाचा कसमहरू सम्भिmन्छु अनि अनायासै आँखा रसाउँछ । तिमीले छाडी गएपछि म बाँचेर पनि मरिरहेछु मलाई थाहा छ अब म तिमीलाई पाउन सक्दिन तर के गर्नु यति कुरा थाहा हुँदाहुँदै पनि म तिमीलाई भुल्न सक्दिनँ, तिमीलाई यो मनको कुनाबाट निकाल्न सक्दिनँ बरु

तिम्रो सम्झनामा जिन्दगी काटिदिन्छु तर तिमीलाई एक पल नसम्झी रहन सक्दिनँ ।

अब त बाँच्नुको अर्थ नै के रह्यो र जिउँदो लास भएर अरुको बोझ बनेर र यो पृथ्वीको भार भएर त्यसैले म यो निष्ठुरी पापी संसारलाई सधैंका निम्ति त्यागेर जान्छु । तिम्रा सारा यादहरू भुलाउन र मेरो माया सदा अमर बनाउन म यो संसार छोडी जान्छु, धेरै टाढा कहिल्यै नर्फकने गरी जान्छु मलाई हाँसेर बिदा देऊ है ।

- जी.पी.