Amrit Gurung - Vocalist of Nepathya - Nepali Singer

Tweet

Saa... Gauka Baali Gauka Kulaa Company .....

Well Who havenot heard this famous song by Nepathya, one of the famous Music Band of Nepal. Amrit Gurung who is the only vocalist of the band is here talking to our Saptahik Magazine. Lets check out the gossip with Amrit Gurung below...

तपाईं कस्तो गायक ?

म घुमन्ते गायक हुँ ।

तपाईं मलाई यायावर गायक पनि भन्न सक्नुहुन्छ ।

किन घुम्नुहुन्छ ?

हेर्न, सुन्न र बुझ्न । म नेपाल हेर्न चाहन्छु । उनीहरूका बोली, गीत र भाका सुन्न चाहन्छु । उनीहरूका दुःख-सुख बुझ्न चाहन्छु ।

यसरी घुमेर तपाईंलाई प्राप्त हुने विषय के हो ?

खुसी, मलाई घुम्दा रमाइलो लाग्छ ।

गीत खोज्न घुम्नुभएको होइन ?

घुम्दा गीत भेटिन्छ, भाका भेटिन्छ । रमाइलो दृश्य भेटिन्छ । कहिले केही पनि भेटिँदैन । जे भेटिन्छ, म दुई हातले लिन्छु । म गीत खोज्न मात्र हिँड्दिनँ, तर गायक भएका नाताले गीत भेटिँदा खुसी लाग्छ ।

तपाईं लोकगायक कि पपगायक ?

म नेपाली गायक । नेपाली गीत गाउँछु, नेपाली भाका गाउँछु । म कुनै कुरामा बाँधिन चाहन्नँ ।

अरू लोकगायक र तपाईंमा के भिन्नता छ ?

कोठामा बसेर निकालेको भाका र गीतले देश चिन्न सकिँदैन । देश घुम्दा ज्ञान पनि प्राप्त हुन्छ । त्यो गीतको पृष्ठभूमि, त्यो गीतको गहिराइ, त्यसको इतिहास र भूगोल सबै थाहा हुन्छ । एउटा संकलित गीतले धेरै ज्ञान दिन्छ ।

तपाईंको संगीतमा एकरूपता छैन, किन ?

किनभने म बाँध बनाउन, पुल बनाउन वा सडक बनाउन हिँडेको होइन । गीतलाई निश्चित डिजाइनमै ढाल्नुपर्छ भन्ने हुँदैन । जुन बेला जस्तो पाएँ, जस्तो मुड भयो, त्यस्तै गीत गाएँ । साहित्य, संगीत र कलामा फर्मुला लागू हुँदैन ।

गएको २५ वर्षमा ७१ जिल्ला घुम्नुभएको रहेछ, यति घुम्दा त करिब-करिब नेपालको तस्बिर छर्लङ्ग भयो होला, होइन ?

हो, म अब नेपाल यो हो भन्न सक्छु । मैले जिल्ला मात्र टेकेको छैन, त्यसका गाउँ-गाउँ छिचोलेको छु । भाषा, संस्कृति, भूगोल र यहाँका मानिसको मन छामेको छु कि भन्ने लाग्छ, तर पहिलेको नेपाल र अहिले को नेपाल धेरै परिवर्तन भैसक्यो । अब गाउँमा पहिलेजस्तो रौनक छैन ।

किन छैन ?

किनभने गाउँका युवा सहर र विदेश पलायन भएका छन् । मानिसहरूको मन पनि दुःखेको छ । हिजो गाउँ हिँड्दा सजिलै बास पाइन्थ्यो, आज पाइन छाडेको छ । गाउँमा बिजुली त पुग्यो, तर हिजोको हँसिलो मुहारमा भएको खुसी हराएको छ ।

यसको कारण के होला ?

हिजोको द्वन्द्व । दस वर्षसम्म भएको राजनैतिक द्वन्द्वले नेपालका गाउँहरू तहसनहस भएका छन् । एकपटक पहाडमा पहिरो गयो भने त्यो ठाउँमा पटक-पटक पहिरो जान्छ भन्ने सुन्नुभएकै होला । नेपालका गाउँ दुःखेकाले त्यहाँ पहिरो पटक-पटक गैरहन्छ । हृदयमा चोट लागेको छ, यो चोट युग-युगसम्म दुख्ने अवस्था छ ।

जुन राजनैतिक द्वन्द्वको कुरा गर्नुभयो, त्यसले त ठूलो राजनैतिक परिवर्तन ल्याएको छ, होइन र ?

त्यो द्वन्द्व हुनुहुन्थ्यो कि हुनुहुँदैनथ्यो, त्यो अर्को बहसको विषय हो । त्यसलाई समाजशास्त्री र राजनीतिक शास्त्रीले फरक ढंगले व्याख्या गर्लान्, तर म एउटा गाइनेले टेकेको गाउँको कुरा गर्दैछु, त्यसले गाउँलाई अप्ठयारो अवस्थामा छोडिदिएको छ । घाउको खाटा बसेको छैन, दुखिरहेको छ ।

तपाईं गुरुङको छोरा, हिजोको बाहुनवादी संस्कृतिको थिचोमिचोको कुरा पनि छ नि, होइन र ?

हेर्नुहोस्, मैले भनिहालें नि, त्यसको व्याख्या गर्नेहरूले फरक-फरक तरिकाले गर्लान् । डाटा बनाउनेले फलानो थोक भयो भनेर तथ्याङ्क पेस गर्लान्, तर मैले त मेरो गाउँ र देश सपि्रएको देखिनँ । एउटा कलाकार, एउटा सचेत नेपाली र एउटा घुम्ने मानिसको आँखाबाट हेर्दा त मलाई ठीक लागेन । अहिले मधेसका गाउँतिर नेपाली टोपी लगाएर हिँड्न सकिँदैन । हेर्नुहोस् नेपालको चित्र । यो कसरी भयो ?

नेपाल यो अवस्थामा पुग्नुको कारण के रहेछ ?

गतिलो नेता नभएर । नत्र यति सानो देशलाई धेरै माथि पुर्‍याउन सकिन्छ । यति घुमिसकेपछि मलाई लाग्छ, नेपाल एउटा आकर्षक फूलबारी हो, जहाँ सयौं थरीका फूल फूलेका छन् । ती फूल यति सुन्दर छन्, जुन जसको टाउकोमा पनि सुहाउँछ । दुःख लाग्छ, यसको सदुपयोग भएन । राजनैतिक स्वार्थ मात्र हेरियो । सबैले आफू र आफ्नो दलको स्वार्थलाई मात्र केन्द्रमा राखे । देशलाई कसैले पनि केन्द्रमा राखेनन् ।

तपाईं गीत किन गाउनुहुन्छ ?

आफूलाई खुसी राख्न । गीत गाउँदा म जीवित छु भन्ने महसुस हुन्छ ।

नेपथ्यका लागि खुसी मात्र महत्वपूर्ण कुरा हो, संगीतको व्यवसाय महत्वपूर्ण कुरा होइन ?

व्यवसाय गर्नेहरूको सोच फरक हुन्छ । म संगीत व्यावसायिक होस् भन्ने व्यक्ति हुँ, त्यसैले नेपालयलाई यसको जिम्मा दिइएको हो । म व्यावसायिक होइन, त्यस कारण गायक भएको हुँ । नत्र कुनै व्यवसाय गरिरहेको हुन्थें ।

तर नेपालयमा तपाईं पनि सेयर होल्डर हुनुहुन्छ, यसको अर्थ के हो ?

म संगीतको सिर्जनशील पक्ष मात्र हेर्छु । व्यापार व्यवसाय मेरो सरोकारको विषय होइन ।

द्वन्द्वकालमा शान्तिका लागि शिक्षा र सुन्दर शान्त नेपाल नामका ठूला-ठूला कन्सर्ट गर्नुभयो, यसले अमृत पनि राजनीतितर्फ उन्मुख भयो भन्ने चर्चा चल्यो, वास्तविकता के थियो ?

हेर्नुहोस्, जुन बेला राज्यपक्षले दस जना व्यक्ति एक ठाउँमा भेला हुन बन्देज लगाएको थियो, त्यो बेला देशभरि शान्ति र शिक्षाका पक्षमा जागरण गर्नु नेपाली भएको नाताले मेरो कर्तव्य थियो । स्कुलमा दुई पक्षका सेना आएर परेड खेल्थे । भविष्यका कर्णधारहरू रातदिन बम र बारुद पड्किएको सुन्नुपथ्यो । यो देखेर कसको मन पग्लँदैन ? मैले यी सबै कुरा देख्न र सुन्न सकिनँ । मनले भन्यो, अमृत तँ गायक भएको नाताले जनचेतना फैलाउनु कर्तव्य हो । अनि देशभरि हिँडे । दस जना भेला हुन नदिने सरकारले १० औं हजार व्यक्तिलाई पहरा दिन बाध्य हुनुपर्‍यो । भेलामा आफ्नो कुरा भने, गीत गाएँ, त्यसपछि मेरो कर्तव्य सकियो । यसमा मेरो कुनै स्वार्थ थिएन । त्यस्तो बेलामा चुप लागेर बस्न सकिनँ, त्यही स्वार्थ थियो ।

तपाईं गाउँ-गाउँबाट गीत संकलन गर्नुहुन्छ, तर त्यसलाई अत्याधुनिक बाजाको प्रयोग गरेर त्यसमा भएको नेपालीपन हराइदिनुहुन्छ, के नेपाली बाजा छैनन् ?

छन्, तर तिनीहरूको वैज्ञानिकीकरण भएको छैन । जसरी भारतमा मृदङ्गलाई काटेर तबलामा परिवर्तन गरियो, त्यो सर्वस्वीकृत भयो, त्यसरी नेपाली बाजाहरूको आधुनिकीकरण हुन सकेको छैन । अलिकति प्रयोग गर्न सकिने मादल र पञ्चैबाजाका केही टुक्रालाई हामीले पनि प्रयोग गरेका छौं । यद्यपि सत्य के हो भने हाम्रा बाजा अवैज्ञानिक छन् । बाजाको जथाभावी प्रयोग गर्नु राम्रो पनि होइन । वाजालाई वै ज्ञानिकीकरण गर्ने काम बाजा विशेषज्ञहरूको हो, मेरो होइन ।

दुई शब्दमा भन्दा तपाईं कस्तो मानिस ?

म मुडी मानिस हुँ । मेरो जीवन व्याकरणमा चल्दैन । अहिले मलाई पोखरा हिँड्न मन लाग्यो भने अहिल्यै हिँडिदिन्छु ।